19 Σεπ 2013

Δραστηριότητες για το νηπιαγωγείο με θέμα: "ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ-ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ-ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΙ".

Παρακάτω θα σας παρουσιάσω κάποιες δραστηριότητες και παιχνίδια γνωριμίας, εμπιστοσύνης και συνεργασίας που μπορούν να γίνουν στην αρχή της σχολικής χρονιάς και στόχο έχουν να βοηθήσουν τα παιδιά:
  •  Να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τους άλλους.
  •  Να αναγνωρίσουν τα καλά στοιχεία του εαυτού τους και να συνειδητοποιήσουν τις αδυναμίες τους, ώστε να μπορέσουν να βελτιωθούν προς όφελος του εαυτού τους και των άλλων.
  •  Να μάθουν να δημιουργούν κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας μέσα στην τάξη.
  •  Να αποδέχονται τους άλλους με τις ιδιαιτερότητές τους.
  • Να μάθουν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σωστά, να σιωπούν οταν πρέπει, να περιμένουν την σειρά τους, να ακούν προσεκτικά τους άλλους.
  • Να μάθουν να παίζουν και να εργάζονται σε ομάδες.
Παιχνίδι με κουβάρι(γνωριμία)
Καθόμαστε σε κύκλο. Ένα παιδί κάνει την αρχή, κρατώντας το κουβάρι με το ένα χέρι, λέει το όνομά του και το αγαπημένο του παιχνίδι, έχοντας πατημένη ταυτόχρονα την άκρη του νήματος  με το δάκτυλό του άλλου χεριού του. Στη συνέχεια τσουλάει το κουβάρι σε κάποιο άλλο παιδάκι, ενώ συνεχίζει να πιέζει το νήμα με το δάκτυλό του μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Με τη σειρά του το άλλο παιδάκι που θα πάρει το κουβάρι, λέει το δικό του όνομα και το αγαπημένο του παιχνίδι πιέζοντας επίσης με το δάχτυλό το νήμα. Συνεχίζεται η ίδια διαδικασία μέχρι και το τελευταίο παιδί να έχει το λόγο και κρατώντας με τα δαχτυλάκια τους το νήμα του κουβαριού. Το τελικό αποτέλεσμα, από το ξεδίπλωμα του κουβαριού θα είναι θεαματικό, κάτι σαν ιστός αράχνης!

Παιχνίδι ονομάτων με μπαλόνι(γνωριμία)
Τα παιδιά  καθισμένα σε κύκλο κι ο Τάσος έξω από τον κύκλο κρατώντας ένα φουσκωμένο μπαλόνι παίζουν ως εξής. Ο Τάσος γυρίζει γύρω από τον κύκλο που έχουν σχηματίσει τα  άλλα παιδιά και κρατώντας το μπαλόνι ψηλά λέει το τραγουδάκι: "Ένα μπαλόνι έχω εγώ και ψηλά το κρατώ! Ποιο παιδί θα σηκωθεί να το πιάσει στη στιγμή; Ο Κωστής θα σηκωθεί να το πιάσει στη στιγμή!" Τότε ο Κωστής σηκώνεται να πιάσει γρήγορα το μπαλόνι που πέταξε ψηλά ο Τάσος. Αν ο Κωστής πιάσει το μπαλόνι, τότε μπαίνει στη θέση του Τάσου και γίνεται η ίδια διαδικασία μέχρι όλα τα παιδάκια να ακούσουν το όνομά τους.

Καθρέφτη-καθρεφτάκι μου(συνεργασία)
Το παιχνίδι του καθρέφτη παίζεται σε ομάδες των δύο. Ένας είναι ο καθρέφτης που πρέπει να μιμηθεί τις κινήσεις και τους μορφασμούς αυτού που καθρεφτίζεται. Με το σύνθημα του εκπαιδευτικού μένουν ακίνητα. Το παιχνίδι συνεχίζεται αλλάζοντας τους ρόλους.

Γράφω το όνομά μου(γνωριμία)
Τα παιδιά καθισμένα σε κύκλο ενώ στο κέντρο του κύκλου τοποθετούμε χαρτί του μέτρου και μαρκαδόρους. Ζητάμε ο καθένας να γράψει με τη σειρά το όνομά του όπως μπορεί και να πει κάτι σχετικό με το όνομά του, π.χ. "Είμαι ο Βαγγέλης και το όνομά μου το πήρα από τον παππού μου και σημαίνει αυτός που φέρνει καλά νέα". Ο εκπαιδευτικός έχει ζητήσει από τη προηγούμενη μέρα να ψάξουν με τους γονείς τους την σημασία του ονόματός τους.

Τυφλός-οδηγός(εμπιστοσίνη)
Στο κάθε ζευγάρι ο ένας γίνεται οδηγός κι ο άλλος τυφλός και κλείνει με κάτι τα μάτια του. Ο οδηγός καθοδηγεί τον τυφλό ανάμεσα από εμπόδια. Αλλάζουν οι ρόλοι.

Λαβύρινθος(εμπιστοσύνη)
Όλα τα παιδιά με τα σώματά τους φτιάχνουν ένα λαβύρινθο. Ένας-ένας προσπαθεί να βγει με κλειστά μάτια. Στη συνέχεια επιστρέφει σε μια άκρη του λαβύρινθου για να βγουν οι υπόλοιποι.

Βρες ποιος είμαι αγγίζοντάς με(γνωριμία,εμπιστοσύνη)
Με δεμένα τα μάτια με μαντήλι προσπαθούν να μαντέψουν ποιον έχουν απέναντύ τους αγγίζοντάς τον. Κάποιο άλλο παιδί δίπλα γίνεται βοηθός και λέει, για παράδειγμα στο παιδί με τα κλειστά μάτια: "Έχει ξανθά μαλλιά και φοράει κόκκινη μπλούζα! Τώρα μπορείς να μαντέψεις ποιος είναι;".Οι ρόλοι αλλάζουν.

Μην μας πέσει το μπαλόνι(εμπιστοσύνη,συνεργασία)
Σε ζευγάρια των δύο παίζουν ως εξής. Βάζουν ένα μπαλόνι ανάμεσα στις κοιλιές τους, το πιέζουν και περπατούν στο χώρο, προσπαθώντας να μην τους πέσει στο πάτωμα. Μετά το ίδιο γίνεται και με άλλα μέλη του σώματός τους. Με τα κεφάλια, με τις πλάτες, με τις παλάμες κτλ.

Βρες ένα φίλο(γνωριμία,εμπιστοσύνη,συνεργασία)
Σκορπίζονται τα παιδιά στο χώρο και περπατούν χωρίς να ακουμπά το ενα το άλλο με συνοδεία μουσικής. Χορεύουν αυτοσχεδιάζοντας  και με το σταμάτημα της μουσικής πρέπει να βρουν ένα φίλο, να τον χαιρετίσουν, να τον αγκαλιάσουν, να του χαιδέψουν το κεφάλι, να ενώσουν τις παλάμες τους να ανοιγοκλείσουν τα μάτια κτλ.

Ζωγραφίζω τον εαυτό μου και τους φίλους μου(γνωριμία)
Τα παιδιά ζωγραφίζουν σε Α4 τον εαυτό τους και τους φίλους τους μέσα από την τάξη. Ζωγραφίζοντας τους άλλους μπαίνουν στην διαδικασία να παρατηρήσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των άλλων, π.χ. έχει ξανθά μακρυά μαλλιά, έχει πράσινα μάτια κτλ.

Πίνακες προτιμήσεων(γνωριμία)
Σε ένα πίνακα γράφουμε για παράδειγμα τις γωνιές(χώροι παιχνιδιού και απασχόλησης των παιδιών, πχ γωνιά εικαστικών, βιβλίου, μεταμφίεσης κτλ) του σχολείου. Κάθε παιδί διαλέγει από τον πίνακα την αγαπημένη του γωνιά και γράφει από κάτω το όνομά του. Έτσι δημιουργείται ένας πίνακας, όπου κάθε παιδί θα μπορεί να βλέπει και θα γνωρίζει την αγαπημένη γωνιά του φίλου του. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με ζώα, με χρώματα, με φαγητά κτλ. Κάτω από τα ονόματα των παιδιών γράφουμε το σύνολο,δηλαδή τον αριθμό παιδιών που αντιστοιχεί σε κάθε γωνιά.

Παρουσιάζω την οικογένειά μου(γνωριμία)
Ζητάμε από τα παιδιά να φέρουν φωτογραφίες της οικογένειάς τους και να τις δείξουν στην τάξη, παρουσιάζοντας το κάθε μέλος ξεχωριστά. Έπειτα μπορούμε να κάνουμε κολλάζ με τις φωτογραφίες των οικογενειών. Το κάθε παιδί γράφει το όνομά του στην αντίστοιχη φωτογραφία. Παραλλαγή: Παρουσίαση του αγαπημένου παιχνιδιού που θα φέρουν από το σπίτι, ή του αγαπημένου τους βιβλίου.

Τραγούδι γνωριμίας: Όλοι είμαστε εδώ
Το τραγουδάκι θα περιλαμβάνει τα ονόματα των παιδιών της τάξης. "Ο Ηλίας είναι εδώ, η Ιωαννα είναι εδώ, ο Σταμάτης είναι εδώ και η Κατερίνα είναι εδώ!! Γιούπι,γιούπι,γιούπι, όλοι είμαστε εδώ!!(Χ2) Ο Θανάσης είναι εδώ, η Μαρία είναι εδώ, ο Νικόλας είναι εδώ και η Μαριλένα είναι εδώ!! Γιούπι,γιούπι,γιούπι, όλοι είμαστε εδώ!!(Χ2). Συνεχίζεται μέχρι να ειπωθούν όλα τα ονόματα των παιδιών.
Μπορείτε να βρείτε κι άλλες σχετικές δραστηριότητες και παιχνίδια στους  συνδέσμους που ακολουθούν.
1. http://reader.ekt.gr/bookReader/show/index.php?lib=EDULLL&item=256&bitstream=256_01#page/10/mode/2up

2.  http://www.arkoudos.gr/index.php/kathe-pragma/spilia-arkoudou/paixnidia-gnorimias .

3. http://paixnidokamomataa.blogspot.gr/2013/09/blog-post_13.html



18 Σεπ 2013

Η αλφαβήτα του φθινοπώρου

Οι παρακάτω καρτέλες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία πίνακα αναφοράς με λέξεις που σχετίζονται με το φθινόπωρο. Οι καρτέλες αυτές είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για δραστηριότητες προφορικής επικοινωνίας, γραφής και ανάγνωσης, στα πλαίσια της ενασχόλησης με την θεματική ενότητα "Το φθινόπωρο".












10 Σεπ 2013

ΤΡΑΥΛΙΣΜΟΣ - Συμβουλές προς γονείς και Εκπαιδευτικούς

Τραυλισμός. Συμβουλές προς γονείς και δασκάλους
Τι είναι ο τραυλισμός; 
Τραυλισμός ονομάζεται οποιαδήποτε διαταραχή που αφορά το ρυθμό και την ταχύτητα της ομιλίας. Το παιδί το οποίο τραυλίζει, επαναλαμβάνει ή παρατείνει ήχους, συλλαβές, λέξεις ή ακόμα και φράσεις. Γενικά η ομιλία τους μπλοκάρεται με αποτέλεσμα τη διακοπή της ομαλής ροής. 

Ποια τα χαρακτηριστικά του τραυλισμού; 
• Επαναλήψεις ήχων, συλλαβών ή και λέξεων (ε..ε..εγώ θέλω). 
• Άφωνες διακοπές (τ..υρί). 
• Παρατάσεις ήχων (θθθθθέλω παγωτό). 
• Πιθανές συσπάσεις των οργάνων άρθρωσης π.χ. χείλη, γλώσσα. 
• Πιθανές έμμονες κινήσεις του σώματος (τικς). 
Τι προκαλεί τον τραυλισμό; 

Ηρεμήστε, δε φταίτε εσείς οι γονείς. Κανείς δε ξέρει τι είναι αυτό που προκαλεί τον τραυλισμό. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που ενοχοποιούν διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων είναι οι ακόλουθοι: 
1. Ψυχολογικοί παράγοντες. 
2. Παράγοντες περιβάλλοντος. 
3. Οργανικοί παράγοντες. 
4. Παράγοντες κληρονομικότητας 

Παρά το γεγονός ότι δε ξέρουμε την ακριβή αιτία του τραυλισμού υπάρχουν μερικά χρήσιμα στατιστικά στοιχεία: 
• Τα αγόρια έχουν τριπλάσια πιθανότητα να τραυλίσουν 
• Το ένα τέταρτο των φυσιολογικών παιδιών περνούν κάποια περίοδο της ζωής τους κατά την οποία τραυλίζουν. 
• Η πιθανότητα για τραυλισμό είναι τριπλάσια όταν υπάρχουν άτομα που τραυλίζουν στην άμεση οικογένεια. 
• 90% των περιπτώσεων αρχίζουν πριν την ηλικία των 7 χρόνων με περίοδο αιχμής γύρω στα τέσσερα χρόνια. 

Πότε αρχίζει ο τραυλισμός; 
Τα πρώτα σημάδια του τραυλισμού εμφανίζονται όταν το παιδί αρχίζει να ενώνει λέξεις για να κάνει μικρές προτάσεις. Ο τραυλισμός σε αυτό το στάδιο είναι φυσιολογικός. Σιγά-σιγά η ομιλία του παιδιού σας θα γίνεται πιο ομαλή, αλλά πιθανό να υπάρξουν και περίοδοι που θα ξαναρχίσει να τραυλίζει. Όταν το παιδί θα πάει σχολείο, η ομιλία του θα πρέπει να είναι "στρωτή". 

"Φυσιολογικός" τραυλισμός και πότε θα ζητήσετε βοήθεια. 
Αφού λοιπόν το ένα τέταρτο των παιδιών περνά μια περίοδο κατά την οποία τραυλίζει, πώς να ξεχωρίσω αν το παιδί μου έχει τραυλισμό και χρειάζεται βοήθεια. Σε περίπτωση που ισχύει ένα ή περισσότερα από τα πιο κάτω τότε θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας, ο οποίος πιθανότατα να σας παραπέμψει σε λογοπαθολόγο. 

1. Επαναλαμβάνει πολυσύλλαβες λέξεις (π.χ. μάμα, μάμα, μάμα να πάμε στη γιαγιά). 
2. Επαναλαμβάνει ολόκληρες φράσεις (π.χ. θέλω να, θέλω να, θέλω να πάω στη γιαγιά). 
3. Επαναλαμβάνει μονοσύλλαβες λέξεις (π.χ. να να να πάμε …). 
4. Επαναλαμβάνει ήχους. 
5. Δυσκολεύεται να τελειώσει μία λέξη χωρίς να τη σπάσει στη μέση. 
6. Παρατηρείται έντονη προσπάθεια των μυών του προσώπου στην προσπάθεια του παιδιού να μιλήσει. 
7. "Μπλοκάρεται" η ομιλία του παιδιού σας. 
8. Το παιδί σας αποφεύγει να μιλά. 
9. Όταν κάτι σας προβληματίζει ή σας ανησυχεί στον τρόπο εκφοράς του λόγου από το παιδί σας. 

Αν ξαναρχίζει διαφορετικά την πρόταση του, τότε πιθανόν να παρουσιάζει ομαλές διαταραχές του ρυθμού (ομαλές δυσευφράδειες) και δεν πρέπει να ανησυχείτε. 

Χρήσιμες συμβουλές προς τους γονείς και τους δασκάλους.

 1. ΜΗ συγκρίνετε την ομιλία του παιδιού με αυτή των αδερφών του ή των συμμαθητών του. 
2. ΜΗΝ του λέτε να μην τραυλίζει. Όσο περισσότερο προσπαθεί να μην τραυλίζει τόσο περισσότερο επιδεινώνεται η κατάσταση. 
3. ΜΗΝ το επαινείτε όταν μιλά με ευφράδεια. 
4. ΜΗΝ του λέτε "Πάρε βαθιά αναπνοή πριν ξεκινήσεις", "Πιο σιγά". 
5. Προσπαθήστε να μειώσετε τις άμεσες ερωτήσεις. 
6. Ακούστε υπομονετικά το παιδί σας. Σημασία έχει τι λέει και όχι πώς το λέει. 
7. Αφήστε το να συμπληρώσει την πρόταση, τις σκέψεις του και μην το διακόπτετε και να δίνετε εσείς τη λέξη στην οποία μπλοκάρεται. 
8. Να το βλέπετε στα μάτια όταν σας μιλά. Μην κοιτάτε αλλού. 
9. Αφού τελειώσει το παιδί , περιμένετε ένα έως δύο δευτερόλεπτα και μετά απαντήστε σιγά-σιγά στο παιδί σας. 10. Να αφιερώνετε καθημερινά χρόνο και να μιλάτε ήρεμα στο παιδί σας. Να του δείχνετε ότι το αγαπάτε και το σέβεστε. 
11. Να ενθαρρύνετε καλούς τρόπους ομιλίας στο σπίτι (π.χ. περιμένω τη σειρά μου για να μιλήσω). Η ώρα του φαγητού προσφέρεται για μια ήρεμη κουβέντα, χωρίς ράδιο και τηλεόραση.

Πηγή:http://www.paidiatros.com/children/Stuttering

5 Σεπ 2013

Τι πρέπει να έχει κατακτήσει ένα παιδί πριν από τη γραφή



Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια

Πολλοί γονείς έρχονται στο τμήμα Εργοθεραπείας με κύριο αίτημα: "Να μάθει το παιδί μου να γράφει!". 

Δεν χρειάζεται ένα παιδί να πάρει μόνο ένα μολύβι για να γράψει. 

Υπάρχουν αρκετές δεξιότητες και ορόσημα που πρέπει να έχει κατακτήσει ένα παιδί προτού αρχίσει να γράφει!! 
Οπότε ας δώσουμε χρόνο στα παιδιά, αλλά και στους Εργοθεραπευτές που ασχολούνται με παιδιά, να εξελίξουν και να εδραιώσουν βασικές δεξιότητες..

Αισθητικοκινητικά στοιχεία που επηρρεάζουν την γραφή

Αισθητηριακά

    Απτικά και ιδιοδεκτικά: Δίνουν πληροφορίες όσον αφορά την λαβή του εργαλείου γραφής, της γόμας, της επιφάνειας και του μέσου γραφής.
    Οπτικά: Επιτρέπει την σάρωση της γραμμής, διατήρηση της οπτικής αναζήτησης, και εστίαση σε σταθερό κείμενο και σχηματισμό των γραμμάτων.
    Κιναίσθηση: Παρέχει επανατροφοδότηση σχετικά με την έκταση, το βάρος και την κατεύθυνση της κίνησης, επιτρέποντας κατάλληλη πίεση στο μολύβι και κατευθύνοντας το εργαλείο γραφής.
    Σταθερότητα σχήματος: Καθιστά ικανό το παιδί να διακρίνει ανάμεσα στους αριθμούς, τα γράμματα, και τις λέξεις που μοιάζουν.
    Θέση στον χώρο: Επηρρεάζει την τήρηση των αποστάσεων μεταξύ των γραμμάτων, των λέξεων και των αριθμών, την τοποθέτηση των γραμμάτων πάνω και ανάμεσα στις γραμμές, και την χρησιμοποιήση καταλλήλως των περιθωρίων.
    Οπτικό κλείσιμο: Καθιστά ικανό το παιδί να ορίσει ποιά γράμματα έχουν σχηματιστεί πλήρως .

Νευρομυικά

    Μυικός τόνος: Επιτρέπει την διατήρηση του παιδιού σε όρθια θέση, καθώς και την σταθερότητα και κινητικότητα του άνω άκρου.
    Δύναμη: Το παιδί πρέπει να έχει τη δυνατότητα μιας σταθερής σύλληψης και θέσης του εργαλείου γραφής κατά τη διάρκεια του χρόνου.
    Στασικός έλεγχος: Επηρρεάζει την ικανότητα του παιδιού να κάνει ορθοστατικές προσαρμογές κατά την γραφή σε διάφορες θέσεις.

Κινητικά

    Πέρασμα της μέσης γραμμής του σώματος: Βοηθάει στην γραφή σε ένα οριζόντιο επίπεδο διασχίζοντας τη μέση γραμμή του σώματος χωρίς διακοπή ή διάσπαση της προσοχής.
    Αμφίπλευρη οργάνωση: Δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να χρησιμοποιήσει συμμετρικές και ασύμμετρες κινήσεις του χεριού, έτσι ώστε να κρατάει το εργαλείο γραφής και να σταθεροποιεί το χαρτί.
    Πλευρίωση: Επιτρέπει την κυριαρχία και σταθερότητα του ενός χεριού για την γραφή.
    Πράξη: Επηρρεάζει την ικανότητα σχεδίασης, ακολουθίας και εκτέλεσης της μορφής των γραμμάτων και προετοιμάζει για την δημιουργία των λέξεων.
    Λεπτός συντονισμός και ιδιαίτερα στους χειρισμούς της άκρας χείρας: Παρέχει την κινητικότητα του μολυβιού από την παλάμη στα δάχτυλα, προσαρμόζοντας τον άξονα του μολυβιού στα δάχτυλα για γράψιμο (κάθετη μετατόπιση) και στροφή του μολυβιού για σβήσιμο (σύνθετη περιστροφή).
    Οπτικοκινητικός συντονισμός: Eπιδράει στην ικανότητα αναπαραγωγής γραμμάτων και αριθμών με ακρίβεια, του χρωματίσματος εντός ορίων ενός πλαισίου και της ιχνηλασίας.

Πηγή: Occupational Therapy for children, J. Case-Smith, A.S. Allen, P.N. Pratt

Όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά για την ωρίμανση και την εξέλιξη μιας αποτελεσματικής διαδικασίας γραφής. Είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ο εργοθεραπευτής να αναγνωρίζει κατά την αξιολόγηση, που υπολείπεται ή δυσκολεύεται ένα παιδί και δεν αποδίδει ικανοποιητικά στην γραφή ή αν έχει Δυσγραφία, αλλά εξίσου ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι και ο γονιός να καταννοήσει τα στάδια που χρειάζονται για την βελτίωση της γραφοκινητικότητας του παιδιού του. Η συμμετοχή του γονιού και η συνεργασία του με τον εργοθεραπευτή είναι απαραίτητα για την βελτίωση των δεξιοτήτων του παιδιού.

3 Σεπ 2013

Υπερκινητικό παιδί: Πως του συμπεριφερόμαστε στο σπίτι και στο σχολείο



Αναστασία Χατζιγιαννακού, Ειδική Παιδαγωγός

Υπερκινητικό παιδί.  Πως του συμπεριφερόμαστε στο σπίτι και στο σχολείο
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας αποτελεί στις μέρες μας ένα πλέον ευρέως διαδεδομένο όρο, ανάμεσα στις οικογένειες και στοσχολείο. Μέχρι πρόσφατα όμως το Δ.Ε.Π.Υ. αποτελούσε κάτι το άγνωστο και κατά συνέπεια πολύ τρομακτικό για τους περισσότερους ανθρώπους. 
Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να παρουσιάσει τη συμπτωματολογία, την αιτιολογία του Δ.Ε.Π.Υ., όπως επίσης και την πιο σημαντική πτυχή του θέματος που δεν είναι άλλη από το χειρισμό ενός τέτοιου παιδιού στο σπίτι και στο σχολείο.
Ιστορική ΑναδρομήΠριν περίπου από 100 χρόνια έγινε μια πρώτη αναφορά στα συμπτώματα που σχετίζονταν με το Δ.Ε.Π.Υ. από τον William James. Ακολούθως ο George Still έκανε νύξη για παθιασμένα παιδιά τα οποία πιθανόν να παρουσίαζαν εγκεφαλικό τραυματισμό. Το 1949 κάποια από τα χαρακτηριστικά των σημερινών ατόμων με Δ.Ε.Π.Υ. συγκεντρώθηκαν και ονομάστηκαν ως Ελάχιστη Εγκεφαλική Βλάβη και στη συνέχεια Ελάχιστη Εγκεφαλική Δυσλειτουργία. Η ονομασία Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής, δόθηκε περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ενώ αργότερα προστέθηκε στην ονομασία και το χαρακτηριστικό της υπερκινητικότητας με αποτέλεσμα το Σύνδρομο να ονομάζεται πια Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας.

Τι είναι το Δ.Ε.Π.Υ. Το Δ.Ε.Π.Υ. είναι μια κλινική διάγνωση, η οποία έχει να κάνει με τις αποδιοργανωτικές συμπεριφορές ενός παιδιού. Αυτού του είδους οι δυσκολίες έχουν να κάνουν με τη γενικότερη εξέλιξή του και όχι μόνο με τη σχολική ή την ακαδημαϊκή, αλλά και με τις οικογενειακές καταστάσεις που βιώνει ένα παιδί καθώς και την κοινωνική αλληλεπίδραση (Τayloe and Dowdney, 1998). Η συμπτωματολογία του Δ.Ε.Π.Υ. χωρίζεται σε δύο ουσιαστικά μέρη, στα πρωτογενή συμπτώματα και στα δευτερογενή συμπτώματα. Ως πρωτογενή συμπτώματα ορίζονται : 
• Η διάσπαση προσοχής 
• Αυθόρμητες μη ελεγχόμενες κινήσεις-Παρορμητικότητα 
• Υπερκινητικότητα 
Ως δευτερογενή συμπτώματα ορίζονται: 
• Δυσκολίες στη συμπεριφορά 
• Σχολική αποτυχία 
• Μαθησιακές δυσκολίες 
• Δυσκολίες στην κοινωνική συμπεριφορά 
Για να ξεκινήσουν όμως τόσοι οι γονείς, όσο και οι εκπαιδευτικοί να ανησυχούν, θα πρέπει να υπάρχει εκδήλωση του Συνδρόμου πριν από τα επτά χρόνια της ζωής του παιδιού, όπως επίσης θα πρέπει να παρουσιάζει τα συμπτώματα για έξι τουλάχιστον μήνες. Τέλος θα πρέπει το άτομο να παρουσιάζει και μια εξελικτική απόκλιση εξαιτίας των συμπτωμάτων αυτών. 
3. Τύποι Δ.Ε.Π.Υ. και χαρακτηριστικά 
Σήμερα οι ερευνητές έχουν αποφασίσει ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι Δ.Ε.Π.Υ. 
• Υπερισχύων τύπος διάσπασης προσοχής, όπου βασικό χαρακτηριστικό είναι η διάσπαση προσοχής, χωρίς όμως να υπάρχει οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό 
• Υπερισχύων τύπος υπερκινητικότητας, όπου υπάρχει έντονη παρορμητικότητα και υπερκινητικότητα αλλά δεν παρατηρείται διάσπαση προσοχής. 
• Παρουσία τόσο διάσπασης προσοχής όσο και υπερκινητικότητας, παρορμητικότητας 
Τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει ένα παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. χωρίζονται ανάλογα με τον τύπο Δ.Ε.Π.Υ., που παρουσιάζει το κάθε παιδί. Οι δυσκολίες στη συγκέντρωση ορίζονται ως ακολούθως: 
Το παιδί: 
• Δυσκολεύεται να δώσει προσοχή στις λεπτομέρειες 
• Κάνει απρόσεκτα λάθη 
• Δεν φαίνεται να ακούει 
• Δυσκολεύεται να παρακολουθήσει οδηγίες 
• Δυσκολεύεται στην οργάνωση 
• Αποφεύγει ή δεν του αρέσουν στόχοι οι οποίοι απαιτούν νοητική προσπάθεια 
• Χάνει πράγματα 
• Διασπάται πολύ εύκολα η προσοχή του 
• Ξεχνά καθημερινές εργασίες ρουτίνας 
Ερχόμενη τώρα στα χαρακτηριστικά της υπερκινητικής συμπεριφοράς και της παρορμητικότητας, αυτά ορίζονται ως ακολούθως: 
Το παιδί: 
• Ασχολείται με τα χέρια και τα πόδια του και περιφέρεται στην καρέκλα του 
• Δυσκολεύεται να παραμείνει καθιστός 
• Δυσκολεύεται να είναι ήσυχος κατά την εκτέλεση εργασιών 
• Μιλά πολύ και συνεχώς 
• Ενεργεί λες και έχει κτυπηθεί από μοτοσικλέτα 
• Απαντά προτού ολοκληρωθεί η ερώτηση που του υποβάλλεται 
• Δυσκολεύεται να περιμένει 
• Διακόπτει και ενοχλεί τους άλλους 
Θα πρέπει να τονίσουμε στο σημείο αυτό ότι, τα πιο πάνω χαρακτηριστικά θα πρέπει να υφίστανται για χρονικό διάστημα έξι τουλάχιστον μηνών, όπως επίσης θα πρέπει το παιδί να παρουσιάζει ένα αριθμό χαρακτηριστικών για να πρέπει να θορυβηθούν οι γονείς και το σχολείο.
Διάγνωση Δ.Ε.Π.Υ.Η διάγνωση του Δ.Ε.Π.Υ. είναι μια επίπονη και συστηματική διαδικασία. Η διάγνωση μπορεί να γίνει μέσω των υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού ή μέσω των υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα. Αναμφίβολα η διάγνωση του Δ.Ε.Π.Υ. θα πρέπει να γίνει από πολυθεματική ομάδα αξιολόγησης, η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει απαραίτητα Παιδοψυχίατρο ή Παιδονευρολόγο. Εκτός από τις συγκεκριμένες ειδικότητες γιατρών, στην διάγνωση για το Δ.Ε.Π.Υ. σημαντική είναι η συνεισφορά του Ειδικού Παιδαγωγού, του Λογοπαθολόγου, του εκπαιδευτικού της τάξης, στην οποία βρίσκεται το παιδί και του Εκπαιδευτικού ή Κλινικού Ψυχολόγου.

Γονείς παιδιού με Δ.Ε.Π.Υ. – Συμβουλές σε γονείς Αναμφίβολα τα συναισθήματα τα οποία βιώνουν οι γονείς παιδιών τα οποία αντιμετωπίζουν οποιασδήποτε μορφής απόκλιση είναι ιδιαίτερα έντονα και πολύπλοκα, στα αρχικά τουλάχιστον στάδια. Με βάση τα χαρακτηριστικά τα οποία αναφέρθηκαν παραπάνω, γίνεται κατανοητό ότι οι γονείς παιδιών με Δ.Ε.Π.Υ. πριν από την διάγνωση του παιδιού τους ζούσαν μια ιδιαίτερα έντονη κατάσταση στο σπίτι τους, μια και είχαν ένα παιδί οποίο αντιλαμβάνονταν ότι νοητικά δεν υστερούσε από τη μια, από την άλλη όμως το παιδί αυτό αντιμετώπιζε σχολική αποτυχία, δυσκολία στις κοινωνικές του σχέσεις, δυσκολίες στην οργάνωση του χρόνου και του χώρου του και πολλά άλλα προβλήματα. Συναισθήματα όπως αδυναμία, ανασφάλεια, απογοήτευση και θυμό, είναι κάποια από τα συναισθήματα που θα βιώσουν οι γονείς αυτοί. Όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα των φυσιολογικών συναισθημάτων, φτάνει να υφίστανται για ένα χρονικό διάστημα. Οι γονείς θα πρέπει να ανασυγκροτηθούν και να βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. 
Το πρώτο βήμα το οποίο θα πρέπει να γίνει από τους γονείς είναι η ενημέρωσή τους σχετικά με το Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Χρειάζεται να γνωρίζουν πολύ καλά ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί τους, για ποιες ευθύνεται το ίδιο το παιδί και ποιες είναι εγγενείς, δεν μπορεί το παιδί τους να τις ελέγξει. Ας μην ξεχνάμε ότι συνήθως τα παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ. είναι αυτά τα οποία έχουν βιώσει μη κατανόηση από το εκπαιδευτικό σύστημα, αν δεν έχει εντοπιστεί το πρόβλημά τους. Δεν μπορούν λοιπόν και μέσα στο ίδιό τους το σπίτι να βιώνουν συναισθήματα απόρριψης και μη κατανόησης. Οι γονείς θα πρέπει να βοηθηθούν να αποδεχτούν τις δυσκολίες του παιδιού τους. Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούν την πραγματική εικόνα του παιδιού τους τόσο πιο εύκολα θα βοηθήσουν το παιδί τους. Στη δύσκολη αυτή προσπάθεια κατανόησης των δυσκολιών του παιδιού τους ιδιαίτερα σημαντική είναι και η σχέση των θεραπευτών με τους γονείς. Οι γονείς θα πρέπει να ενημερωθούν για το καθετί που γίνεται στο παιδί τους και θα πρέπει να βρουν τρόπους να εφαρμόζουν όσα γίνονται στις θεραπευτικές συνεδρίες και στο σπίτι. Μεγάλο στήριγμα μπορεί να αποτελέσει για τους γονείς και ο Σύνδεσμος Ατόμων Δ.Ε.Π.Υ., ο οποίος στην Κύπρο είναι ιδιαίτερα ενεργητικός και δραστήριος. Πολλές φορές, οι ίδιοι οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν πολύ άλλους γονείς, μια και αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες και αυτοί με τα παιδιά τους. Οι ομάδες γονέων που οργανώνει ο Σύνδεσμος Δ.Ε.Π.Υ. είναι ιδιαίτερα βοηθητικές στον τομέα αυτό. 
Πρώτη και βασική αρχή για τους γονείς ενός παιδιού με Δ.Ε.Π.Υ. είναι η ρήση ότι η πίεση ή η συνεχόμενητιμωρία δεν επιφέρει αποτελέσματα. Οι γονείς θα πρέπει να επιδεικνύουν μεγάλη κατανόηση στο παιδί τους. Η οριοθετημένη συμπεριφορά είναι ιδιαίτερα σημαντική. Το παιδί θα πρέπει να γνωρίζει από πριν ποιες συμπεριφορές του είναι αποδεκτές και ποιες όχι. Θα πρέπει ακόμη να είναι γνώστης των συνεπειών, οι οποίες θα προκύψουν σε περίπτωση που το παιδί παραβεί κάποιους κανόνες. Οι συνέπειες όμως θα πρέπει να είναι σταθερές και θα πρέπει να γίνονται με τον ίδιο τρόπο και από τους δύο γονείς. 
Η ανταμοιβή σε κάθε προσπάθεια του παιδιού, άσχετα με το αποτέλεσμα, θα πρέπει να θεωρηθεί άλλος ένας κανόνας. Οι γονείς πολλές φορές πιστεύουν ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζουν θετικά μόνο τη μεγάλη προσπάθεια του παιδιού τους. Αυτό είναι λάθος. Όποια προσπάθεια, ακόμη και η ελάχιστη θα πρέπει να αντιμετωπίζεται θετικά. 
Η ανταμοιβή πολλές φορές είναι συνώνυμη με αγορά υλικών αγαθών. Τα υλικά όμως αγαθά δεν είναι αυτά τα οποία θα κτίσουν τη σχέση με το παιδί. Το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. χρειάζεται χρόνο, σημασία, κατανόηση και αποδοχή. Αυτά δεν μπορούν να τα δώσουν τα υλικά αγαθά. Εκείνο που θα πρέπει να κάνουν οι γονείς, είναι να προσπαθήσουν να περνούν χρόνο με το παιδί τους. Με τον χρόνο αυτό θα καταφέρουν να κατανοήσουν το παιδί τους. Μια επίσκεψη σε ένα παιχνιδότοπο, εστιατόριο, σινεμά, μια οικογενειακή εκδρομή, μπορεί να είναι ουσιαστικές αμοιβές για ένα παιδί. 
Το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. αντιμετωπίζει δυσκολίες όσον αφορά τις επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες που κάνουμε στη ζωή μας. Για παράδειγμα ένα παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. χρειάζεται βοήθεια στο να θυμάται τι ακριβώς κάνουμε κάθε πρωί μόλις ξυπνήσουμε. Οι γονείς θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και θα πρέπει να βρουν τρόπους να το θυμίζουν συνεχώς στο παιδί τους, χωρίς όμως να θυμώνουν ή να δυσανασχετούν. Ένα πρόγραμμα εικόνων για παράδειγμα είναι ιδιαίτερα βοηθητικό για την κατάσταση αυτή. Οι εντολές που δίνουν στο παιδί τους, θα πρέπει να είναι απλές και κατανοητές. Εντολές πολύπλοκες με αρκετά σκέλη, προκαλούν σύγχυση και στο τέλος ματαίωση στο παιδί, μια και δεν μπορεί να τις εκτελέσει. Για το λόγο αυτό εντολές του τύπου «πήγαινε στο δωμάτιό σου, άνοιξε το δεύτερο συρτάρι και φέρε ένα ζευγάρι μπλε κάλτσες», θα προκαλέσουν μεγάλη σύγχυση στο παιδί και καλύτερα να αποφεύγονται. 
Τέλος ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει να δοθεί στο κομμάτι της κοινωνικοποίησης του παιδιού με Δ.Ε.Π.Υ. Τα παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ. εξαιτίας της υπερδραστηριότητας τους, της παρορμητικότητάς τους, του αιτήματός τους για εναλλαγή δραστηριοτήτων, μπορεί να δυσκολεύονται στον τομέα της κοινωνικοποίησης. Για το λόγο αυτό θα πρέπει οι γονείς τους να δράσουν ως πρότυπα κοινωνικοποίησης. Μεγάλη θα είναι η βοήθεια των γονέων στο να δημιουργήσουν τα πλαίσια εκείνα, μέσα στα οποία το παιδί τους θα μάθει να συνυπάρχει. Ένα παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. το οποίο έχει μάθει να υπακούει σε κανόνες, θα μπορέσει συνήθως να υπάρξει και σε μια ομάδα συνομήλικων του. Τα παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ. ενδέχεται να δυσκολευτούν στη συναναστροφή τους με μεγάλο αριθμό παιδιών. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να ξεκινήσει η συναναστροφή τους πρώτα σε επίπεδο μικρής ομάδας και αργότερα θα πρέπει να προχωρήσουν σε επίπεδο μεγαλύτερης ομάδας. 
Γενικότερα οι γονείς θα πρέπει να εφαρμόσουν τις παρακάτω πρακτικές εισηγήσεις αν έχουν στο σπίτι τους ένα παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. 
• Φτιάξτε και εφαρμόστε πιστά ένα ημερήσιο πρόγραμμα. Δώστε και στο παιδί σας ένα αντίγραφο του προγράμματος, ώστε να γνωρίζει τι ακολουθεί. 
• Φτιάξτε και εφαρμόστε πιστά απλούς κανόνες σπιτιού 
• Δίνετε απλές οδηγίες 
• Επιβραβεύετε συνεχώς την καλή συμπεριφορά 
• Σε μικρές ηλικίες μην αφήνετε ποτέ το παιδί σας μόνο του 
• Οργανώστε μια ρουτίνα διαβάσματος 
• Αν σας αγχώνει πολύ η ολοκλήρωση της σχολικής εργασίας του παιδιού σας, τότε αφήστε κάποιον άλλο να το αναλάβει. 
• Επικεντρωθείτε στην προσπάθεια που καταβάλει το παιδί σας και όχι στο μαθησιακό αποτέλεσμα 
• Επικοινωνείτε καθημερινά με τους εκπαιδευτικούς του παιδιού σας.

Το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. στο σχολείο Η φοίτηση ενός παιδιού με Δ.Ε.Π.Υ. στο σχολικό σύστημα δεν είναι η πιο εύκολη περίοδος της ζωής του. Ο κύριος λόγος έγκειται στο γεγονός ότι το σχολικό σύστημα υπόκειται σε συνεχόμενους κανονισμούς και πρόγραμμα, παράγοντες οι οποίοι δυσχεραίνουν έντονα τη ζωή ενός παιδιού με Δ.Ε.Π.Υ. Αν το παιδί αυτό όμως είναι κατάλληλα προετοιμασμένο για την φοίτησή του στο σχολείο, τότε εκείνο το οποίο παρατηρείται στις περισσότερες φορές είναι ότι τα φαινόμενα της σχολικής αποτυχίας διαγράφονται και το παιδί διανύει μια πολύ επιτυχημένη σχολική ζωή. Αυτό όμως συμβαίνει στις περιπτώσεις εκείνες που έχει προηγηθεί η διάγνωση του Δ.Ε.Π.Υ. της ένταξης του παιδιού στο σχολείο. 
Οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι εργάζονται με παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ. θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα καταρτισμένοι στις προσεγγίσεις τους, ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν των προκλήσεων, οι οποίες συνοδεύουν τη φοίτηση ενός μαθητή με Δ.Ε.Π.Υ. στο σχολείο. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει καταρχήν να ενημερωθεί για το συγκεκριμένο σύνδρομο, αφού πρώτα σιγουρευτεί ότι υπάρχει μια σωστή διάγνωση. Ακολούθως θα πρέπει να αναζητήσει συνεργάτες με τους οποίους θα μπορεί να αλληλοϋποστηρίζεται μέσα στο ίδιο το σχολικό σύστημα. Τέτοιοι συνεργάτες είναι συνήθως ο Ειδικός Παιδαγωγός, ο Λογοπαθόλος ή ο Εκπαιδευτικός Ψυχολόγος. Η ενημέρωση του εκπαιδευτικού γενικής εκπαίδευσης για το ατομικό πρόγραμμα εκπαίδευσης του μαθητή είναι επιβεβλημένη. Με τον τρόπο αυτό θα υπάρχει συμπλήρωση και στήριξη των εκπαιδευτικών μεταξύ τους και σίγουρα καλύτερο μαθησιακό αποτέλεσμα για το μαθητή. 
Ο μαθητής με Δ.Ε.Π.Υ. εξαιτίας της μη ύπαρξης νοητικής δυσκολίας, μπορεί πολλές φορές να εκφράσει τους παράγοντες που τον βοηθούν και αυτούς που τον δυσχεραίνουν σε μια τάξη. Καλό θα ήταν να υπάρχουν περιθώρια ατομικής συζήτησης του εκπαιδευτικού γενικής εκπαίδευσης με το παιδί, ώστε να συζητηθούν τόσο τα θέματα αυτά όσο και τα θέματα της οριοθέτησης. Το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. κάθε χρόνο όταν ο εκπαιδευτικός είναι καινούριος, θα δοκιμάσει στις περισσότερες περιπτώσεις τα όρια. Θέλει να ψάξει και να εντοπίσει πόσο σταθερά ή χαλαρά είναι τα όρια του εκπαιδευτικού. Για το λόγο αυτό κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντικό το ξεκαθάρισμα των ορίων για το μαθητή. 
Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να έχει συνεχώς στο μυαλό του ότι ένα παιδί με Δ.Ε.Π.Υ,. στις περισσότερες των περιπτώσεων, είναι παιδί το οποίο έχει ήδη βιώσει μια απόρριψη από το σχολικό σύστημα. Για το λόγο αυτό και η μάθηση και όσοι την πρεσβεύουν δεν αποτελούν θετικές εμπειρίες για το ίδιο το παιδί. Χρειάζεται πολύ μεγάλη σταθερότητα και κατανόηση για να καταφέρει λοιπόν ο εκπαιδευτικός να βοηθήσει το μαθητή. 
Το θέμα, πού θα καθίσει ο μαθητής με Δ.Ε.Π.Υ. μέσα στη τάξη κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό. Θα πρέπει να ακολουθούνται όπου είναι δυνατό οι κατάλληλες προϋποθέσεις: 
• Μακριά από παράθυρα ή από την πόρτα 
• Σε μέρος στο οποίο ο εκπαιδευτικός έχει εύκολη πρόσβαση 
• Σε μέρος στο οποίο ο εκπαιδευτικός μπορεί να έχει βλεμματική επαφή με τον μαθητή 
• Μεγάλη προσοχή στην επιλογή του παιδιού που θα κάθεται δίπλα από το μαθητή με Δ.Ε.Π.Υ. Το παιδί αυτό θα πρέπει να αποτελεί με τη συμπεριφορά του και την επίδοσή του θετικό πρότυπο για το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. 
Η δομή και η οργάνωση της τάξης διαδραματίζει μεγάλο ρόλο στην επιτυχία ή όχι ενός μαθητή με Δ.Ε.Π.Υ. στο σχολικό σύστημα. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να φτιάχνει λίστες με τους στόχους της μέρας, όπως επίσης και για το χρονοδιάγραμμα ης μέρας. Θα πρέπει οποιαδήποτε αλλαγή του προγράμματος να κοινοποιείται στο παιδί, επειδή οι συχνές ανακατατάξεις προκαλούν μεγάλη σύγχυση στα παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ. Οι κανόνες, οι οποίοι έχουν συζητηθεί φυσικά από πριν με τους μαθητές και με το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ., θα πρέπει να βρίσκονται σε ευδιάκριτο μέρος στην τάξη. 
Οι οδηγίες που δίνονται κατά τη διάρκεια του μαθήματος καλό θα είναι να είναι απλές, χωρίς πολλά σκέλη και να γράφονται και στον πίνακα, να μην ανακοινώνονται μόνο προφορικά. Αναφορικά με τα διαγωνίσματα τώρα, θα πρέπει αυτά να τροποποιούνται στην περίπτωση που έχουμε ένα παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. Οι τροποποιήσεις θα πρέπει να έχουν την εξής μορφή: 
• Μείωση του όγκου των ασκήσεων που περιλαμβάνει ένα διαγώνισμα. Θα πρέπει το παιδί να καλείται να επιλύσει της ίδιας δυσκολίας ασκήσεις αλλά μικρότερου αριθμού 
• Τα διαγωνίσματα, τα οποία υπόκεινται σε χρονικούς περιορισμούς δυσκολεύουν ιδιαίτερα τον μαθητή με Δ.Ε.Π.Υ. Αν θα κάνετε κάτι τέτοιο, φροντίστε να τον ενημερώνετε συνεχώς σχετικά με την ώρα που διαθέτει. 
• Το διαγώνισμα θα πρέπει να μην περιλαμβάνει πολλές ασκήσεις σε μια σελίδα. 
• Οι οδηγίες του διαγωνίσματος μπορούν να γίνουν με άλλο χρώμα μελανιού ή με μεγαλύτερα γράμματα. 
• Οι οδηγίες αν είναι σύνθετες μπορεί να απλοποιηθούν 
• Όχι υπερβολικά ερεθίσματα, σχήματα, φατσούλες, πάνω στο διαγώνισμα 
• Χρήση ακουστικών σε περίπτωση που βοηθά τα παιδιά να συγκεντρωθούν 
• Μετακίνηση του μαθητή από τη θέση του, αν ο μαθητής σας εκφράσει ότι μπορεί να συγκεντρωθεί καλύτερα σε άλλο χώρο κατά τη διάρκεια του διαγωνίσματος. 
• Εναλλαγή τρόπων αξιολόγησης. Κατά τη διάρκεια ενός διαγωνίσματος, ένας μαθητής με Δ.Ε.Π.Υ. μπορεί να απαντήσει γραπτώς το 33% του γραπτού του, προφορικά το 33% και στον υπολογιστή το υπόλοιπο ποσοστό. 
Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του μαθήματος. οι μαθητές με Δ.Ε.Π.Υ. επωφελούνται πολύ αν η διδασκαλία δε γίνεται με κοινότοπο τρόπο. Η χρήση της τεχνολογίας, με τα πολυαισθητηριακά της εργαλεία είναι ιδιαίτερα βοηθητική με τους μαθητές, γιατί καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον τους αμείωτο. Η χρήση σχεδιαγραμμάτων έχει διαφανεί επίσης ότι είναι ιδιαίτερα βοηθητική, επειδή βοηθά τα παιδιά να βάλουν τις σκέψεις τους σε μια σειρά. Η τεχνική της συνεργατικής μάθησης έχει επίσης αποδειχθεί ότι είναι ιδιαίτερα βοηθητική για τους μαθητές με Δ.Ε.ΠΥ. και όχι μόνο. Απλά θα πρέπει ο εκπαιδευτικός, από προηγουμένως, να προετοιμάσει πολύ καλά το μάθημά του, ώστε να οδηγηθούν οι μαθητές του στο ποθητό αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο από την εκμαίευση της γνώσης. 
Επίσης οι μαθητές με Δ.Ε.Π.Υ. πολύ συχνά χρειάζονται ευκαιρίες για μια μικρή κίνηση μέσα στη τάξη. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να τους δίνονται δραστηριότητες όπως καθάρισε τον πίνακα, μοίρασε τα φυλλάδια, ενημέρωσε τη δασκάλα της διπλανής τάξης για κάτι. Η κίνηση βοηθά πολύ τους μαθητές αυτούς και θα πρέπει με κάθε τρόπο να διασφαλίζεται. Επίσης πολύ καλή είναι και η κίνηση μέσα στην τάξη υπό μορφή γυμναστικής για όλους τους μαθητές. Μπορούν για παράδειγμα οι μαθητές για μερικά λεπτά να σηκωθούν και να κάνουν ασκήσεις για τα χέρια τους ή για τα πόδια τους. 
Η καθημερινή χρήση του Τετραδίου Επικοινωνίας του μαθητή, είναι μια ιδιαίτερα σημαντική πρακτική. Το τετράδιο επικοινωνίας χρησιμοποιείται ως το μέσο, στο οποίο τόσο ο εκπαιδευτικός όσο και οι γονείς να μπορούν να ενημερώνονται για τη συμπεριφορά και επίδοση του παιδιού τους. Το Τετράδιο Επικοινωνίας αποτελεί μια μορφή ελέγχου των ορίων του μαθητή από τη μια, από την άλλη όμως αναγκάζει τόσο τον εκπαιδευτικό όσο και τους γονείς να γράφουν σε αυτό, άρα κατά συνέπεια να έχουν μια πολύ καλή και στενή σχέση και επικοινωνία.
Επίλογος Ένα παιδί το οποίο αντιμετωπίζει το Σύνδρομο της Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, δε συνεπάγεται ότι θα έχει μια αποτυχημένη ενήλικη ζωή. Σήμερα γύρω μας υπάρχει πληθώρα ατόμων τα οποία αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες, τα οποία όμως είναι σε θέση να σπουδάσουν, να εργαστούν και να δημιουργήσουν. Οι δυσκολίες που προκύπτουν λοιπόν μέσα από το συγκεκριμένο σύνδρομο, όταν αντιμετωπιστούν εύστοχα και έγκαιρα μπορούν να προσφέρουν μια πετυχημένη ζωή στο άτομο. Στις μέρες μας, που το καθετί διαφορετικό γιορτάζεται, οι δυσκολίες αυτές δεν αποτελούν πια στίγμα για τη ζωή του ατόμου. Είναι στο χέρι μας αν θα τις αφήσουμε να μας χαράξουν τη ζωή, ή αν θα τις ωθήσουμε να αποβληθούν από τη ζωή μας. 

Code week 2020

  Αγαπητοί γονείς, σας ενημερώνουμε ότι το σχολείο μας συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή εβδομάδα κώδικα  με μια σειρά δράσεων έως τις 25 Οκτωβρίου ...